Роҳҳои пешгирӣ аз хатар ҳангоми истифодаи буридани гӯшти гӯсфанд

1. Вақте ки мошин кор мекунад, дастҳо ва дигар ашёҳои бегонаро ба корпус нагузоред, то аз хатар пешгирӣ карда шавад.

2. Бодиққат тафтиш кунед, ки мошини буридан мавҷуд нест, вайрон ё фуҷур аст, то боварӣ ҳосил кунед, ки мошин дар ҳолати хуб аст.

3. Санҷед, ки оё дар ғилоф мавҷуд будани моддаҳои бегона ва хориҷ кардани моддаҳои бегона, вагарна он ба осонӣ ба теғ осеб мерасонад.

4. Майдони амалиётро тоза кунед, тафтиш кунед, ки оё шиддати таъминоти барқ ​​ба шиддати истифодашавандаи мошин мувофиқ аст ва оё аломати заминсозӣ ба сими заминӣ боэътимод пайваст шудааст.

1. Калиди барқро фурӯзон кунед ва тугмаи “ВОҚ” -ро пахш кунед, то дуруст будани рульро санҷед (ба қафаси тетикӣ рӯ ба рӯ шавед, қафас ба муқобили ақрабаки соат давр мезанад, дуруст аст), дар акси ҳол, қувваи барқро қатъ кунед ва симро танзим кунед.