Ҳангоми истифода аз хатар чӣ гуна бояд пешгирӣ карда шавад буридани гӯшти гов ва гӯсфанд

1. Ҳангоми кор кардани гӯшти гову гӯсфанд дастҳо ва дигар ашёҳои бегонаро ба ғилоф нагузоред, то ки хатар наояд.

2. Бодиққат тафтиш кунед, ки мошини буридан мавҷуд нест, вайрон ё фуҷур аст, то боварӣ ҳосил кунед, ки мошин дар ҳолати хуб аст.

3. Санҷед, ки оё дар қаъри гӯшти гову гӯсфанд моддаҳои бегона мавҷуд аст ё не ва дар ғӯзапаш моддаҳои бегонаро хориҷ кунед, вагарна он ба осонӣ ба теғ осеб мерасонад.

4. Майдони амалиётро тоза кунед, тафтиш кунед, ки оё шиддати таъминоти барқ ​​ба шиддати истифодашавандаи мошин мувофиқ аст ва оё аломати заминсозӣ ба сими заминӣ боэътимод пайваст шудааст.

5. Калиди барқро даргиронед ва тугмаи «ВАГУР» -ро пахш кунед, то дуруст будани идоракунии идоракуниро тафтиш кунед (ба қафаси тетикӣ рӯ ба рӯ мешавед, тугмаи тетикӣ ба муқобили ақрабаки соат давр мезанад), дар акси ҳол, қувваи барқро қатъ кунед ва симро танзим кунед.