Пеш аз ҷӯшидани барра мо мошини тару тозаи гусфандро интихоб мекунем

Гӯшти гови хушсифат ва буридани гушти гусфанд Мошин инчунин дар тарҳрезии ҳар як ҷузъиёт хеле осон аст. Он метавонад дар амалиёти ҳаррӯза бидуни осеб ба мошин тоб оварад. Он дорои самаранокии баланди буридан ва устувории хуб аст. Дар солҳои охир, он дар бозор пайдо шуд. Баъзе мошинҳои буридани гӯшти гов ва гӯсфанди хеле тақлидшаванда, мо онро нусхаи нусхабардории мошинҳои буридани гӯшти гову гӯсфанд меномем, ин навъи мошини буридан аз рӯи намуди зоҳирӣ ба маҳсулоти воқеӣ наздик аст ва ҷузъиёти дигар ба санҷиш тоб оварда наметавонанд, аз ин рӯ ба истеъмолкунандагон ва дӯстон хотиррасон кунед, ки харидорӣ кунанд. Мошини гӯшти гову гӯсфанд буридан, шумо бояд ба тахассуси тарафи дигар нигоҳ кунед, оё шаҳодатномаи патентӣ вуҷуд дорад ва ғайра, арзон шуданро надоред, мошини қалбакии гӯшти гову гӯсфандро харед, он тарҳҳои беасос месозанд. ту девона

①Сарпӯши сӯрохии санҷишии буридани гӯшти гов ва гӯсфанд хеле лоғар аст ва пас аз мустаҳкам кардани болтҳо деформатсия кардан осон аст, ки сатҳи якҷояро нобаробар мегардонад ва аз холигии тамос равған мечакад;

②Дар бадан чуқури баргардонидани равған мавҷуд нест, равғани молиданӣ дар мӯҳри чоҳ, сарпӯши ниҳоӣ, сатҳи муштарак ва ғайра ҷамъ мешавад ва дар зери таъсири фарқияти фишор аз фосила мерезад;

③ Равғани аз ҳад зиёд: Вақте ки буридани гӯшти гов ва гӯсфанд кор мекунад, зарфи равған хеле ба ҳаяҷон меояд ва равғани молиданӣ дар ҳама ҷо дар мошин пошида мешавад. Агар миқдори равған аз ҳад зиёд бошад, миқдори зиёди равғани молиданӣ дар мӯҳри чоҳ, сатҳи пайвандҳо ва ғайра ҷамъ мешавад, Дар натиҷа ба шоридан оварда мерасонад;

④Тарҳрезии сохтори мӯҳри чоҳ беасос аст. Буридани гӯшти гов ва гӯсфанди барвақт асосан аз чуқурии равғанӣ ва сохтори мӯҳри чоҳи ҳалқа истифода мешуд, ки боиси фишурда шудани намад ва деформатсияи ҳангоми васлкунӣ ва холигии сатҳи муштарак баста шуд;

⑤Раванди нигоҳубини номуносиб: Ҳангоми нигоҳдории таҷҳизот, аз сабаби тоза накардани лой дар сатҳи муштарак, интихоби нодурусти пломба, баръакс насб кардани мӯҳр ва сари вақт иваз накардани мӯҳр, ихроҷи равған низ метавонад ба амал ояд.

Пеш аз интихоби буридан, мо бояд ба панҷ нуктаи дар боло зикршуда диққат диҳем. Агар ягон зуҳуроти дар боло зикршуда вуҷуд дошта бошад, лутфан онро харидорӣ накунед. Ҳангоми харид, мо бояд ба як истеҳсолкунандаи муқаррарӣ муроҷиат кунем, то аз харидани маҳсулоти пастсифат пешгирӣ кунем.